14 februari, Valentijnsdag. In winkels, folders en commercials; overal worden we morgen weer overspoeld met de rozerode golf van hartjes. En toch, zij het met enige schroom, waag ik het hier een kiekje te plaatsen met dit -bepaald niet originele- gebaar. Omdat, cliché of niet, het hart nu eenmaal symbool staat voor alles wat ons drijft, ons blij maakt, letterlijk: ons hart sneller doet kloppen.
Ik heb het nu even niet over de romantische liefde. Daar zijn genoeg andere platforms voor. Bij de zakelijke ‘matchmaking’ van mensen, wordt het belang van het hart echter vaak veronachtzaamd.
Wie actief is in HR en recruitment, heeft de afgelopen 10 jaar een belangrijke verschuiving zien plaatsvinden. Niet alleen zijn er in de huidige arbeidsmarkt minder mensen actief op zoek; mensen zijn ook veel bewuster bezig met hun keuzes. En dat is fantastisch voor alle partijen, want dat vergroot de kans op duurzaam succes enorm. Het vormt echter ook dé uitdaging van het komende decennium: aantrekkelijk zijn én blijven als werkgever. De hamvraag is dus wat die aantrekkelijkheid bepaalt (spoiler: kijk naar de foto).
We zien dat medewerkers worden aangenomen op basis van hun CV, maar de organisatie weer verlaten op basis van hun persóón. Concreet: je bracht de kennis mee om de taken te vervullen, maar paste als mens niet bij de organisatie / baas/ functie / bedrijfscultuur en dus vertrek je, al dan niet vrijwillig. Als wat jij belangrijk vindt in het leven, niet goed aansluit bij het bedrijf of de functie waar je in werkt, dan wreekt zich dat vroeg of laat. Geen salaris kan je gelukkig houden in een functie die niet past bij wie jij wilt zijn.
Een open deur, zeg je?
Voor mensen die in een burn- of bore out belanden komt dit besef vaak pas (te) laat, en dat zijn er toch heel wat. Ook is er nog veel verschil tussen het belang begrijpen, en ernaar handelen. Soms vraagt het ook om moeilijke keuzes om verder te komen, en de uitkomst staat niet vast. Dus het blijft een belangrijk onderwerp.
“Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit meer te werken” lees je nogal eens – dat vind ik dan weer het andere uiterste. Elk werk heeft minder leuke kanten, of slechtere dagen. Streef naar een baan die áltijd alleen maar fantastisch is, en je zult werkloos of ontevreden eindigen. Vergeet dus die nonsens. Klik ze weg, de intimiderende berichten van de geluksmaffia. Scroll verder bij het zoveelste extatische succesverhaal. Maar: streef wél naar een baan die je het gevoel geeft dat je jouw weg bewandelt. Waarin je mag doen waar je goed in bent en waar je trots op kunt zijn. Geloof me, met zo’n baan ben je schatrijk, al verdien je het minimumloon. En ook met die topjob mag je overigens nog gewoon balen als ’s morgens de wekker gaat. Echt.
Terug naar dat hart. Waarom een hartje maken op LinkedIn, een gebaar dat, ik geef het toe, meer past bij een meisje van 5 dan bij deze 41-jarige? Mijn vak wordt vaak ‘headhunting’ genoemd. Behalve dat ik bij die term eerlijk gezegd altijd aan een koppensneller moet denken, kan ik je vertellen dat ik helemaal niet op zoek ben naar een ‘head’. Je hoofd is immers vooral je verstand, en zeker niet altijd de beste raadgever. Ik omschrijf mezelf daarom liever als een hearthunter.
Ja, ik vervul vacatures. Maar ik zoek geen FTE. Ik richt mijn pijlen op het hart dat sneller gaat kloppen van wat ik te bieden heb. Ik zoek jou, als wij samen een traject kunnen doorlopen waarbij ik jouw loopbaan op het pad van jouw hart mag brengen. Direct, of op langere termijn.
Je kunt mij dan ook niet blijer maken dan met een uitdagende opdracht waarbij ik creatief mag werven. Wie mij kent, weet dat ik bijna uit elkaar kan spatten van enthousiasme als ik voel dat het juiste hart geraakt is. Als ik deze week aan de telefoon hang met een stuiterende kandidaat die gewoon niet kan wáchten tot zijn vervolggesprek plaatsvindt, voelt het alsof ik spreek met een verliefde ziel. Verliefd op de baan en de organisatie. Al wordt hij dagelijks benaderd door werkgevers die hem graag willen inlijven, het zijn onze gesprekken en deze baan die hem doen inzien wat hij écht wil. We voeren gesprekken waarbij het hart spreekt, niet de portemonnee. Zoiets kun je niet voorwenden, dat wordt gevoeld. Of deze kandidaat nu wel of niet wordt aangenomen op deze positie, hij is dichterbij zijn pad gekomen. En met die inzichten gaat hij zonder twijfel de job vinden waarin hij op zijn plek is.
Mijn dagelijks werk als ‘hearthunter’ in zowel recruitment als loopbaanbegeleiding, vervult daarom ook mijn eigen hart met onvoorstelbaar veel trots, plezier en dankbaarheid. Het maakt zelfs die kl*tewekker draaglijk.
Ik wens je een heerlijke Valentijnsdag met alle mogelijke zoete clichés, maar meer nog: een loopbaan waar je met heel je hart bijdraagt aan wat voor jou belangrijk is.
Kan ik je daarbij helpen, dan weet je me te vinden.
